اغلب متخصصین ارتودنسی با افرادی که از روش های سفید کننده استفاده می کنند موافق نیستند.
آنها روش های سفید کننده را برای درصد کمی از بیماران خود توصیه می کنند، اما تقاضا برای سفید کردن دندان ها در 20 سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است.
امروزه دندان های سفید تر ممکن است حتی از لحاظ فرهنگی هم مهم باشد، زیرا تحقیقات نشان داده است که ظاهر شدن دندان های شخص می تواند بر دیگران تاثیر بگذارد.
از این رو سفید کردن دندان برای کاهش عوارض شایع درمان ارتودنسی و ضایعات بوجود آمده توصیه شده است، اما تاکید بیشتر استفاده از درمان های خانگی برای سفید کردن دندان پس از ارتودنسی است.
شما اگر از بهترین متخصص ارتودنسی در تهران این سوال را بپرسید به شما اینگونه پاسخ می دهد.
من توصیه می کنم که قبل از شروع هر گونه درمان سفید کننده اجازه دهید 1-3 ماه از اتمام درمان شما بگذرد؛
این زمان به دلیل این است که تفاوت بین منطقه زیر براکت و اطراف آن تثبیت شود، اثر زمان سپری شده می تواند به طور قابل توجهی باعث استحکام مینای دندان شود.
دو فرآیند سفید کردن دندان ها پس از ارتودنسی کدامند؟
· سفید کردن دندان در خانه
برای استفاده از سفید کننده های دندان در خانه بهتر است ابتدا از سلامت کامل همه دندان های خود اطمینان حاصل کنید و سپس اقدام به این عمل نمایید.
انواع مختلفی از سفید کننده های دندانی (گیاهی یا شیمیایی) در داروخانه ها وجود دارند.
· سفید کردن دندان نزد یک دندانپزشک
شورای عمومی دندانپزشکی به صراحت توصیه می کند که سفید کردن دندان یک عمل دندانپزشکی است و بنابراین باید توسط یک دندانپزشک واجد شرایط انجام شود.
این واقعا مهم است که یک متخصص دندانپزشکی قبل از انجام هر نوع درمان سفید کننده دندان های شما را چک کند به این ترتیب او اطمینان حاصل می کند که هیچ مشکلی حتی مشکلات جزیی در دندان های شما وجود ندارد زیرا با سفید کردن دندان ها ممکن است این مشکلات تشدید شوند.
ارتودنسی لینگوال یا زبانی (Lingual) نوعی درمان ارتودنسی است که در آن دندان ها هم‌تراز شده و صورتی زیباتر را برای شما ترسیم می‌کنند. اجزای بریس لینگوال مشابه بریس های مرسوم و فلزی است. با این تفاوت که به سطح پشت دندان های شما متصل می‌شوند. ارتودنسی لینگوال به خاطر اینکه در دید نیست می‌تواند نوعی ارتودنسی‌نامرئی تلقی شود.
برای اینکه درباره این درمان ارتودنسی اطلاعات بیشتری به دست بیاورید، حتما این مقاله را با دقت بخوانید.
ارتودنسی لینگوال به درد چه کسانی می‌خورد؟
می‌خواهند از بریس‌های معمولی که در سطح جلویی دندان ها نصب می‌شوند استفاده کنند، از این روش ارتودنسی استفاده می‌کنند.
اما این روش درمانی برای همه مناسب نیست. برای مثال، بیمارانی که اوربایت بسیار شدیدی دارند، ممکن است با نصب براکت ها، بیشتر دچار مشکل شوند.
در اولین ملاقات، متخصص ارتودنسی شما، دندان های‌تان را معاینه می کند و بهترین گزینه درمان را برای مشکل شما در نظر میگیرد.
معایب و مزایای استفاده از این درمان‌ارتودنسی
مزایای ارتودنسی لینگوال
تقریبا نامرئی هستند.
به طور موثری اغلب مشکلات مال اکلوژن و بایت را اصلاح می‌کنند.
این متد درمانی برای افزایش راحتی شما و به حداکثر رساندن کارآیی، به صورت کاملا سفارشی تولید می‌شوند.
معایب ارتودنسی لینگوال
بریس‌های زبانی ممکن است گرانتر از انواع دیگر بریس باشد.
در ابتدای نصب شدن می‌توانند ناراحتی قابل توجهی ایجاد کنند.
به‌صورت موقتی باعث مشکل در ادای برخی حروف می‌شوند.
طول مدت درمان در آنها در مقایسه با شیوه های مرسوم تر طولانی‌تر است.
خلاصه
در صورت نیاز به بریس و اگر دوست ندارید که کسی آن را ببیند، استفاده از ارتودنسی لینگوال و زبانی می‌تواند گزینه مناسبی برای شما باشد.
از آنجا که این بریس ها به قسمت‌های عقب دندان‌های شما متصل می‌شوند، به اندازه بریس های معمولی و مرسوم قابل مشاهده نیستند.
بسته به تعرفه های منطقه شما و نیازهای خاص دندانپزشکی‌تان، بریس های زبانی ممکن است بیش از بریس های معمولی برای شما هزینه در بر داشته باشد، و زمان درمان شما نیز ممکن است کمی طولانی‌تر باشد.
با توجه به اینکه ارتودنسی لینگوال در تماس مستقیم با زبان قرار دارد، باید انتظار داشته باشید که برای چند هفته پس از نصب بریس ها درد جزئی تجربه کنید. و یا احساس ناخوشایندی داشته باشید.
بهترین راه برای اطمینان از اینکه آیا این بریس ها برای شما مناسب هستند یا خیر، مراجعه به متخصص ارتودنسی است. بنابراین اگر قصد دارید از این درمان ارتودنسی برای تراز کردن دندان های خود استفاده کنید حتما به یک متخصص حرفه ای ارتودنتیست مراجعه کنید.
درمان با ایمپلنت دندان در دو مرحله انجام می گردد در مرحله اول قرار دادن ایمپلنت و در مرحله ی دوم بارگذاری اباتمنت و تاج می باشد. مر حله دوم پس از چند هفته یا چند ماه از قرار دادن ایمپلنت دندانی انجام شود.
مراحل قرار دادن ایمپلنت:
1) قرار دادن ایمپلنت در استخوان
2) اتصال اباتمنت به ایمپلنت دندانی
3) قرار دادن تاج دندان (روکش دندان)
مراقبتهای پس از جراحی
بعد از عمل جراحی کاشت ایمپلنت دندان، ممکن است خونریزی، تورم، کبودی و یا عفونت رخ دهد. لطفا به توصیه های زیر با دقت توجه فرمایید
استراحت: بیمار باید بعد از عمل جراحی ایمپلنت استراحت کرده و فعالیت بدنی خود را محدود کند. از انجام تمرینات ورزشی شدید تا ۴۸ ساعت پس از جراحی ایمپلنت دندانی بپرهیزد.
تورم: تورم ممکن است بعد از عمل جراحی ایمپلنت دندانی رخ دهد، این یک اتفاق عادی پس از جراحی ایمپلنت دندانی است. ورم در ناحیه ی عمل، بعد از یک یا دو روز برجسته تر می شود اما پس از ۴۸ ساعت، کاهش خواهد یافت. تورم را می توان با اعمال سرمای متناوب در ۲۴ ساعت اول و شستشو با آب نمک رقیق پس از گذشت ۲۴ ساعت از جراحی، کاهش داد. برای ۲۴ ساعت اول پس از عمل جراحی برای کاهش تورم یک کیسه یخ را بر روی صورت خود در محل عمل قرار دهید بطور متناوب ۱۰ دقیقه یخ را بر روی صورت خود نگهدارید و ۱۰ دقیقه آنرا بردارید.
دارو: داروهای مسکن برای کاهش درد به طور منظم به مدت ۲ روز باید مصرف شوند. اگر آنتی بیوتیک برای شما تجویز شده است، بر طبق دستور تا انتها آنتی بیوتیکها را مصرف کنید.
غذا خوردن: بعد از جراحی ایمپلنت بیمار باید از خوردن هر نوع ماده ی غذایی تا زمانی که اثر بی حسی موضعی از بین نرفته است، اجتناب کند. حداقل تا ۳ ساعت پس از عمل از خوردن غذاهای سفت و شستشوی دهان با مایعات گرم اجتناب کنید، حتی المقدور دهان بسته بماند. بعد از برطرف شدن بی حسی از مواد غذایی سرد مانند بستنی استفاده نماید اما در طول ۲۴ ساعت اول بعد از عمل جراحی، بیمار باید از نوشیدن مایعات و مواد غذاییگرم اجتناب کند. پس از گذشت چند ساعت از جراحی از غذاهای نرم اما سرد مانند ماست، پوره ی سیب زمینی و سوپ استفاده کند اما سعی نماید با طرفی غذا را بجود که جراحی نشده است این رژیم را حداقل بمدت 48 ساعت ادامه دهد.
ظاهر لبخند و دندان ها تاثیر به سزایی در روحیه و اعتماد به نفس فرد و نحوه برخورد دیگران با وی دارد.
اصلاح لبخند لثه ای به کمک لیفت لثه
لبخند لثه ای به این معناست که لثه ها بیش از حد معمول روی دندان ها را پوشانده اند. این حالت موجب کوچک به نظر رسیدن دندان ها و کودکانه شدن لبخند می شود. خوشبختانه برای اصلاح لبخند لثه ای می توان از کانتورینگ یا لیفت لثه کمک گرفت تا قسمت بیشتری از تاج دندان نمایان شده و دندان ها بلند تر به نظر برسند.
باندینگ یا ونیر کامپوزیت
در صورتی که مشکلاتی از قبیل شکستگی، لب پر یا لکه دار شدن و فاصله دار بودن دندان ها شما را رنج می دهد، باندینگ می تواند راه حل مناسبی برایتان باشد.
دندانپزشکان همچنین از باندینگ برای پر کردن پوسیدگی های دندان یا حفاظت از ریشه آن استفاده می کنند.
معمولا دندانپزشک می تواند باندینگ را طی یک جلسه انجام دهد که شامل قرار گرفتن مستقیم مواد رنگ دندانی یا رزین کامپوزیت (که همان ونیر کامپوزیت نام دارد) روی سطح دندان های مورد نظر می باشد.
لمینت دندان
لمینت دندان، لایه ی نازک سفارشی است که از جنس سرامیک بوده و روی سطح جلویی دندان قرار گرفته تا رنگ و شکل آنها را تغییر دهد. عمر لمینت ها بسیار بیشتر از ونیر کامپوزیت ها بوده و ظاهری لوکس تر و زیباتر از آنها دارند. به طور کلی لمینت می تواند مشکلاتی از قبیل
· فاصله دار بودن دندان ها
· شکستگی یا فرسایش دندان ها
· لکه دار شدن همیشگی دندان ها
· شکل ناموزون و نامتقارن دندان ها
· کج بودن جزئی دندان ها
را حل کند.
روکش دندان
روکش دندان می تواند با اصلاح و استحکام بخشیدن به دندان های آسیب دیده یا تغییر رنگ داده، موجب بهبود لبخند فرد شود. روکش ها روی ساختار دندان نصب می شوند تا به بازگردانی عملکرد و ظاهر طبیعی دندان ها کمک کنند.
روکش ها ممکن است از سرامیک رنگ دندان، آلیاژ های فلز و یا فلز با پوششی از سرامیک ساخته شده باشند.
. ارتودنسی
امروزه افراد از تمام سنین می توانند برای صاف کردن دندان هایشان از ارتودنسی استفاده کنند. بریس های ارتودنسی نه تنها ظاهر دندان های کج و شلوغ را بهبود می بخشد، بلکه می توانند مشکلات بایت، موقعیت فک ها و اختلالات مفاصل فک را اصلاح کنند
برای نصب ارتودنسی ثابت، متخصص ارتودنسی ابتدا براکت هایی که ممکن است از جنس فلزی، سرامیکی یا پلاستیک باشند را روی دندان ها می چسباند. سپس سیم های ارتودنسی (آرچ وایر) را از درون هر یک عبور می دهد که موجب حرکت دندان ها می شود. متخصص ارتودنسی می تواند با توجه به نیاز هر بیمار از انواع ارتودنسی مانند ارتودنسی ثابت، لینگوال (پشت دندانی)، ارتودنسی نامرئی و ارتودنسی متحرک برای درمان استفاده کند.
ایمپلنت دندان
با وجود اینکه هزینه ایمپلنت دندان زیاد است اما بهترین جایگزین برای دندان از دست رفته می باشد. ایمپلنت ها بهترین گزینه در میان دندان مصنوعی، بریج و غیره می باشند. ایمپلنت با جراحی به فک متصل می شود و مانند دندان طبیعی انسان عمل می کند. روند نصب ایمپلنت چند جلسه به طول می انجامد و عمر بسیار طولانی دارد. رنگ ایمپلنت بسیار دیر از بین خواهد رفت.
دندان‌ها گاهی به صورت طبیعی یا بر اثر از دست دان دندان و دندان غایب فاصله‌دار می‌شوند. به فاصله دار بودن دندان‌ها در علم دندانپزشکی دیاستم می‌گویند. فاصله بین دندانی بیشتر بین دو دندان جلویی در بالا ایجاد شده که نتیجه نامتناسب بودن اندازه فک و دندان‌ها است. البته ناگفته نماند که این فاصله بین دندانی علاوه بر دو دندان جلویی بالا می‌تواند بین هر دو دندان دیگر نیز بروز کند.
دلایل ایجاد فاصله بین دندانی یا دیاستم
فرنوم بین دندان‌ها: فرنوم یک بافت ضخیم و گوشتی است که لب و لثه را به هم وصل می‌کند. اگر این بافت بسیار بزرگ باشد می‌تواند باعث ایجاد فاصله بین خط میانی دندان‌ها شود.
فشار زبان: بعضی افراد در هنگام بلع به جای فشار زبان به سقف دهان به دندان‌های جلویی فشار وارد می‌کنند. در مواردی هم در حالت عادی افراد عادت به فشار دادن زبان به دندان‌های جلویی دارند این فشار به مرور زمان باعث ایجاد فاصله بین دندان‌ها می‌شود.
بیماری‌های لثه: بیماری‌های لثه باعث ایجاد مشکلاتی در دندان‌ها و حتی افتادن آنها منجر می‌شوند. که این فضای خالی از افتادن دندان با گذشت زمان فاصله بین دندانی را ایجاد می‌کند.
درمان فاصله بین دندان‌ها
درمان با ارتودنسی: پرکاربردترن و شایعترین روش برای درمان فاصله بین دندان‌ها استفاده از درمان ارتودنسی است. هدف از این روش ایجاد فشار بر روی دندان‌ها برای نزدیک‌تر شدن آنها به یکدیگر و از بین بردن فاصله بین دندانی است. این روش زمان‌بر بوده و ممکن است بیمار ماه‌ها تحت درمان باشد و دندان‌ها بالا و پایین سیم‌کشی می‌شوند. البته روش‌های درمانی دیگری نیز هستند که زمان کوتاهی را برای درمان دارند.
ونیر کامپوزیت و لمینیت سرامیکی و یا روکش دندان‌ها: این روش‌ها زمانی استفاده می‌شوند که مشکلات مربوط به لثه ابتدا برطرف می‌شوند و بعد از این روش‌ها برای بستن فاصله بین دندانی استفاده می‌کنند. ونیرها پوسته‌ها و لایه‌ها نازکی هستند که روی دندان قرار می‌گیرند. ونیرها باعث می‌شوند اندازه، شکل و رنگ و ظاهر دندان‌ها بهتر و زیبا به نظر برسند. ونیرها و لمینیت و روکش‌ها به طور سفارشی در لابراتوارها از سرامیک و یا رزین کامپوزیت تهیه می‌شوند.
ایمپلنت دندان: ایمپلنت دندان یا کاشت دندان در صورت نبود دندان یا دندان‌های، جایگزین کرده یا شرایط را برای قرار دادن دندان مصنوعی آماده می‌کند. ایمپلنت میله‌ای تیتانیومی است که در استخوان فک قرار میگیرد و مانند ریشه دندان عمل می‌کند
فرنوکتومی: همانطور که گفته شد بافت عضلانی فرنوم فاصله بین دندانی ایجاد می‌کند. برای درمان این مشکل گاهی از فرنوکتومی یا همان جراحی فرنوم لب استفاده می‌شود. این روش در صورتی انجام می‌شود که ارتودنسی موثر نبوده باشد. البته اگر فرنوم باعث درد گرفتن لثه‌ها و لب بالا در کودکان شود، فرنکتومی لب انجام می‌شود.